در جایی خواندم که میگفت عشق بسیار نادر است ولی براستی چرا؟
آیا عاشق بسیار آماده است و معشوق نادر است و شرایطی که در آن این دو با هم روبرو
می شوند نادر است؟
در این سن و سال و تجربه که هستم ؛ میبینم همه اینها هست که باعث میشود عشق
نادر و کمیاب باشد.
عشق زن و مرد هم میتواند بسیار کمیاب باشد ؛ چرا که این عشق همواره تحت تاثیر
عوامل و میل و نیاز شدید به ازدواج و آنچه درون ازدواج وجود دارد می باشد.
در حالی که عشق بسیار ظریف و خاصیت آن تعالی بخشی آن است و با نزدیکی دو
روح است که معنا پیدا میکند. زیبایی آن در رفتار عاشقانه دو طرف است که همواره خود
را می پالایند . و هر کدام از آنچه زیبا نیست دوری میکنند.
این حالت در ازدواج هم ممکن است جاری باشد و هر چند سخت است ولی ممکن است
در صورتیکه هر دو بعد تعالی بخشی ازدواج را هم در نظر داشته باشند به عنوان مثال
بدانند روابط جنسی هم در خدمت رشدشان باید باشد نه یک نیاز غریزی که گاهی باید
رفع شود.
خانمی حدودا ۲۰ ساله از من پرسید که چرا مردها اینقدر خودخواه و خیانتکارند؟
من کمی در این مورد فکر کردم و همان موقع جواب ندادم ولی بعد از تعمق کافی اینگونه
جواب دادم و متوجه شدم که مبتلا به خانمهای زیادی در این سنین می تواند باشد چون
نمونه هاش را در این فضای مجازی هم دیده ام و از نظرات دوستان هم البته استفاده میکنم.
جدا از اینکه این خانم چگونه ممکن است رفتار کرده باشد ؛ عشق و رابطه یک زن با مردی
که با او آشنا شده و رابطه ای شکل گرفته است معمولا پاک و بی آلایش است و بخصوص
در این سنین یک نیاز درونی تقریبا شدید به داشتن جفت و شریک حتی خارج از نگاه به آینده
و ازدواج وجود دارد .حتی ممکن است زن با تمام وجود عشق پاکی را به طرف مقابلش هدیه
کند و در انتظار پاسخگویی و درک متقابل طرف باشد .ولی مرد به نظر من در این سنین
ممکن است در فضاهای دیگری حتی خیالی مثل تجربه کردن یا دلخوش بودن به اینکه
دوست دختر دارد ؛و حتی داشتن نگاههای جنسی به زن سیر کند.
در یک گام بالاتر اگر مرد رشد کافی فکری کرده باشد ممکن است دنبال کسی باشد که
بیشترین هماهنگی را با او داشته باشد که البته این مساله برای ازدواج مهم می شود؛
در حالیکه مرد باید بداند که باید مراقب یک دل باشد وقتی صحبت از ازدواج نیست.
به هر حال بحث راجع به روابط زن و مرد بخصوص آنجا که پای عشق در میان است زیاد
است ؛ امید که همگی با ظرافت و آگاهی بیشتری عمل کنیم.
من چه کار دارم که یک مرد یا مردها چگونه ممکن است رفتار کنند در عشق یا اینکه مردها
ممکن است چند عشق در زندگیشان داشته باشند که همه آنها نهایتا یکی هستند و
منعکس کننده روحیات خود او ؛ من دوست دارم بچسبم به این واقعیت شیرین که وقتی مرد
نیمه خود را پیدا کرد ؛بخوبی قدرش را میداند ؛ اینطوری خدا را هم خوش می آید و هر دو
راضی میشوند.
خوب که بنگری اشتیاق وافری برای تو شدن داری ؛ هر چند که در طول زندگی بارها و بارها
از یادت بره.
اگر بنابر آنچه مارتین بوبر می گوید عشق در روبرو شدن ها و جوابگوییهای متقابل و دیدن
زیبایی ها در یکدیگر ؛ واقعیت می یابد و احساسات فرع بر رابطه عشق هستند ؛ یک زن و مرد
هم می توانند با هم روبرو شوند و فقط زیبایی هایی را در هم و البته تاثیر گذار ببینند.
از آنجا میگوییم واقعیت سکس چرا که برای دو نفر که همدیگر را هم نمی شناسند و رابطه جنسی دارند ؛ واقعیتی رخ میدهد . چون طبعشان گرم است و به هر حال لذت میبرند و ناخواسته این انرژی الهی را تقدیس میکنند .شاید از افکار خالی شده و وارد فضای بی زمانی و بی مکانی هم شوند ولی این نزدیکی فیزیکی در همین حد باقی میماند و جذابیت ها هم ظاهری است.
ولی بین دو نفر که عشق و تعهد و مودت برقرار است ؛رابطه جنسی از این بسیار فراتر میرود و دیگر یک ممزوج شدن کامل و یکی شدن است و تجربه عشق است و ماندگار تر است . دو نفر اول با هم یکی می شوند و بعد با کل جهان یکی می شوند.چیزهای بسیاری نصیب هر دوشان میشود که برای خودشان هم عجیب است .برای همین گاه مثل معجزه عمل میکند.
اگر عشق کم باشد بینشان آن را زیاد میکند و اگر زیاد باشد آنرا زیادتر میکند.
برای همین هم در زندگی مشترک اهمیت و جای خود را دارد و هر دو باید به آن اهمیت دهند و با تازگی و شور به استقبال آن روند.
شاید بتوان گفت بهترین ازدواج ؛ ازدواجی است که در آن طرفین دقیقا یک رویای نهفته داشته ؛ یا لااقل رویا های باطنی مشابهی داشته باشند . در این صورت فرایند ازدواج ؛ احتمالا فرایندی تسهیل کننده و وسیله رسیدن به هدف هم هست .اما اگر ازدواج خود تبدیل به هدف شود و باعث شود بذر رویاهای نهفته دو طرف تا آخر عمر جوانه نزند و همچنان نهفته بماند ؛ نتیجه اش نارضایتی و خسران است. « از کتاب یک یکی»